Dla dobra ogółu wezmę to w spoiler ^^

O kurcze, teraz to mi zabiłaś ćwieka Nigdy nie umiem wybierać ulubionych rzeczy czy osób, a w przypadku KHR tym bardziej, bo uwielbiam prawie wszystkich bohaterów, a i są kochani na zupełnie inny sposób. Postaram się więc jak najbardziej ograniczyć i opowiedzieć po prostu o paru postaciach. Ale i tak nie mogę nazwać ich ulubieńcami, bo, jak mówię, prawie wszyscy nimi są!
Może zacznę od głównego bohatera, Tsuny. Dotychczas Tsunie nic w życiu nie wychodziło: tragiczne oceny, zero sprawności fizycznej czy brak życia towarzyskiego. Zaczęło się to zmieniać, kiedy dowiedział się o posadzie szefa mafii, a dziecko-domowy korepetytor-zabójca przybył, aby nauczyć go wszystkiego, by został najlepszym szefem.
Okazuje się wtedy przede wszystkim, że Tsuna ma ogromne serce i oddanie dla swoich przyjaciół, a także, że potrafi współczuć nawet ludziom, z którymi musi walczyć. Już to świadczy o jego byciu kochaną bubą. uwu To jest naprawdę piękne, że on w życiu nie chciałby walczyć ani zranić drugiej osoby, ale jest gotów na wszystko, by chronić bliskich. Równocześnie nie cierpi momentów, gdy pozwala innym martwić się jego stanem i martwi się, kiedy to inni się biją.
Przeszedł długą drogę. Co jest śmieszne, bo niektórzy twierdzą, że zupełnie się nie rozwinął. Na początku uciekał od wszystkiego, nawet nie starał się pokonywać swoich słabości - a potem zaczął trenować; z każdym dniem robił się coraz silniejszy, coraz bardziej zdecydowany. Przestawał uciekać. Szanuję to, szczególnie kiedy próbuję jego postawę przenieść do własnego życia.
Co jednak mnie chyba jeszcze bardziej kupuje, to jego autentyczność. Przede wszystkim to, że on nie poddaje się bezkrytycznie na wieść, że ma zostać szefem mafii. Na początku nie wierzy, potem nie chce się zgodzić i do końca pozostaje wierny sobie. Jest zwykłym człowiekiem, którego przeraża walka, rozlew krwi czy brutalność. Także wytyka wszystkie odstępstwa od normy czy brak logiki typowy dla tego rodzaju humoru. Powiedział kiedyś, gdy dowiedział się, że jego celem jest ratowanie świata, że to do niego nie dociera i nie ma aż takiego znaczenia, za to wie, że jego wróg skrzywdził zbyt wielu ludzi, jego bliskich i dlatego będzie z nim walczył. Kupił mnie tym. Bo to w rzeczy samej jest abstrakcyjne, by nastolatek miał ratować świat i prawdopodobnie podeszłabym do tego w podobny sposób.
Hm, może jak już powiedziałam o kimś dobrym, to teraz złapię za kogoś po przeciwnej stronie - a sporo było tych przeciwników!
O, to ja opowiem o Mukuro, który był pierwszym poważnym wrogiem dla Tsuny; jego pojawienie się praktycznie kończy arc spokoju i tu właśnie zaczyna się robić pierwsza gruba akcja.
Mukuro przede wszystkim cenię za złożoność jego postaci i trudny charakter, trudną rolę. Ogólnie tak tylko powiem, że większość antagonisów może sprzymierzyć się z tymi dobrymi w kolejnej części, bo mają wspólny cel. Mukuro to przede wszystkim ten "mHroczny" typ. Jest iluzjonistą, który przeszedł przez 6 Ścieżek Reinkarnacji: to znaczy że zreinkarnował się w każdym z sześciu światów i zdobył w nich umiejętności, których używa i dziś. Ukończył Ścieżkę Piekła, Ścieżkę Wygłodniałych Duchów, Ścieżkę Demonów, Ścieżkę Bestii, Ścieżkę Nieba oraz Ścieżkę Ludzi, z czego uważa, że świat ludzi jest najgorszy ze wszystkich. Jako dziecko był poddawany eksperymentom w wrogiej rodzinie mafijnej, skąd wzięła się jego nienawiść do świata mafii i obiecał zniszczyć ją całą.
Jego charakter jest... Trudny. Z jednej strony wydaje się bezwzględny i zupełnie nie przejmuje się losem swoich podwładnych, jednak, jak się okazuje, jest współczujący, a może nawet i troskliwy dla skromnej grupki osób (szczególnie dla tych, na których wraz z nim eksperymentowano). To taki typ, który zawsze się uśmiecha, szczególnie wtedy, gdy mówi o tym, jak kogoś zabije. Co zabawne, z jednej strony właśnie nienawidzi mafii, a z drugiej zdarzało mu się pomagać Tsunie i jego przyjaciołom i został uznany jako Strażnik (czyli należy do tej czołówki tej mafii). On sam by się do tego nie przyznał, nie ma też tego zbyt wiele w całej serii, ale proszę, wszyscy wiedzą, że Mukuro się przywiązał. XDD
Nigdy nie wiadomo, co tak naprawdę robi, co myśli. Jakby, on jest iluzjonistą i nie ogarniesz, co jest prawdą, a co iluzją, dosłownie i w przenośni. W przyszłości, kiedy, no właśnie, jak mówiłam przy okazji Tsuny, świat był zagrożony, to Mukuro wystąpił kilka razy przeciwko głównemu złoczyńcy i tłumaczył się, że to dlatego, że nie może pozwolić, aby ktoś inny niż on przejął władzę nad światem. XD Albo pomagał Tsunie i jego najbliższym, kiedy na przykład zinfiltrował bazę wroga i wysłał im plany budynku. Ale ciągle powtarza, że Tsuna to tylko jego cel. Także no. Taki jest.
W sumie ciężko mi go opisać słowami, nie umiem dobrze tego ująć. Mukuro jest w sumie trochę (a może bardzo?) taki jak Loki. Dla mnie i tak to Ananas, co jest chyba jednym z lepszych żartów w całej serii. XD W każdym razie, właśnie takie skomplikowane charaktery lubię jako postacie fikcyjne, są dla mnie zdecydowanie najciekawiej.
MATKO. Tyle tekstu i dopiero dwóch bohaterów, ja nie mogę. A ja chciałam ich więcej. Tak już mam. Jak mogę opowiadać o KHR, to puszczają wszystkie zahamowania. XD Nie wiem, czy chce Ci się to czytać, więc bezpieczniej będzie już skończyć, natomiast jeśli byś chciała ewentualnie dowiedzieć się więcej, to zapraszam! ^^